Vredeszaal in het historische stadhuis

Hier ga je rechtstreeks naar de Vredeszaal

Openingstijden

Internationale prijs voor de vrede van Westfalen

De Internationale Prijs voor de Vrede van Westfalen, gesponsord door het Wirtschaftliche Gesellschaft für Westfalen und Lippe e. V., wordt sinds 1998 elke twee jaar uitgereikt.Hooggeplaatste persoonlijkheden zoals de voormalige Duitse bondskanselier Helmut Schmidt en de voormalige secretaris-generaal van de VN, Kofi Annan, hebben deze prijs en de daarmee verbonden 100.000 euro ontvangen.

Model schip

Model van een oud Hanzeschip, naar het model van dat in Lübeck, om de geschiedenis van Münster als Hanzestad te herdenken.In 1927 schonk de koopmansvereniging, opgericht in 1853, het stadsbestuur een model van een oud Hanzeschip ter gelegenheid van een bezoek van de Hanze Handelsvereniging. Het wordt tentoongesteld in het stadhuis als herinnering aan de 400-jarige verbondenheid van Münster met het Hanzeverbond. Het model toont een Kraweel (uit het Portugees = caravela), die historisch gezien de Hanze kogge verving als het favoriete scheepstype van de kooplieden.  

Fabio Chigi

Deze foto toont de door de paus gestuurde bemiddelaar Fabio Chigi (1599 - 1667), geboren in Siena.Hij vertegenwoordigde de pauselijke belangen tijdens het Congres en probeerde ook te bemiddelen tussen de katholieke machten. Hij mocht echter niet onderhandelen met de protestanten en toen er vrede werd gesloten tussen het Romijnse Rijk, Frankrijk en Zweden, protesteerde hij zonder succes. Chigi, die met zijn gevolg van 15 mensen in het Minorietenklooster (nu de Kerk van de Apostelen) verbleef, maakte indruk met zijn uitstekende opleiding en aangename karakter. Snel werd hij een veelgevraagde gesprekspartner in politieke en wetenschappelijke zaken. Hij schreef talrijke gedichten in het Latijn, die een levendige indruk geven van het leven in de stad Münster in die tijd. Na het einde van het Congres nam hij nog meer diplomatieke missies aan tot hij uiteindelijk in 1651 tot lid van het College van Kardinalen werd benoemd en in 1655 tot Paus (Alexander VII) werd gekozen.Hij bekeek Münster met een mengeling van afkeer en bewondering, die het best kan worden samengevat in een citaat uit een van zijn brieven: "De spitse torens rijzen op tot in de wolken, waaruit het melodieuze geluid van de klokken weerklinkt voor iedereen om te horen. Daarboven zijn ook de drie kooien waarin de botten van de anabaptisten nog steeds getuigen van hoe wreed de ketters moesten boeten voor hun heiligschennis. Aan beide kanten van de straat ligt vaak dikke viezigheid en er stomen zelfs hoopjes mest weg. Want iedereen woont hier onder één dak: mensen, luie koeien, stinkende bokken en varkens..." (Geciteerd uit: Hans Galen (red.): Münster und Westfalen zur Zeit des Westfälischen Friedens: geschildert durch den päpstlichen Gesandten Fabio Chigi, pp. 35-39).

Portrettengalerij van de Vredeszaal

Boven de lambrisering en op de achterwand van de zaal hangen 37 portretten van de belangrijkste gezanten en vorsten die tussen 1644 en 1648 in Münster en Osnabrück onderhandelden over het einde van de Dertigjarige Oorlog. Ze werden kort na het sluiten van de vrede door het stadsbestuur geïnstalleerd. De portretten lezen van rechtsboven naar links overeenkomstig de kijkrichting vanaf de tafel van de burgemeester, te beginnen met keizer Ferdinand III en de twee vredesonderhandelaars Fabio Chigi en Alvise Contarini. Zij worden gevolgd door de keizerlijke gezanten en die van Frankrijk, Spanje, Zweden en Nederland. De zes verkiezingsgezanten zijn te zien aan de schoorsteenzijde. De korte kant toont de gezanten van Bazel en Johann von Reumont, de stadscommandant van Münster.  

Henri II van Bourbon Orléans

Hier de Franse hoofdgezant te zien, de hertog van Longueville (1595 - 1663).Hij arriveerde op 30 juni 1645 in Münster met een groot gevolg - zijn keukenpersoneel alleen al telde 40 bedienden. Samen met zijn vrouw Anne de Bourbon, die een jaar later volgde, vormde de Franse delegatie, die veel belang hechtte aan representatie, al snel het centrum van het sociale leven in Münster - een voorbeeld hiervan is de eerste balletvoorstelling in onze stad.Rechts van hem staat een afbeelding van de Franse koning Lodewijk XIV, die in 1643 als kind de troon besteeg en later bekend werd als de "Zonnekoning".

Gaspar de Bracamonte y Guzman

Dit portrait is van de grootvorst Gaspar de Bracamonte y Guzman de hoofd gezant van de spanjaarden (1596 - 1676).Hij arriveerde in juli 1645 in Münster - vergezeld door een gevolg van 112 mensen. De belangrijkste onderhandelingspartners van de Spanjaarden waren de vertegenwoordigers van de Noordelijke Nederlanden en de Fransen. De laatsten werden vergezeld door een delegatie Portugezen en Catalanen die onafhankelijkheid van Spanje nastreefden. In tegenstelling tot de Spaans-Nederlandse oorlog kon het conflict tussen Spanje en Frankrijk niet in Münster worden bijgelegd; dat gebeurde pas in 1659 in de Vrede van de Pyreneeën. 

Digitale informatie

In de burgerzaal van het historische stadhuis vind je allerlei digitale informatie over de Vrede van Westfalen. Gebruik gewoon de touchpads en probeer het uit.  

Europees Erfgoedlabel

In 2015 kende de Europese Commissie het Europees Erfgoedlabel toe aan de stadhuizen van Münster en Osnabrück als "Sites van de Vrede van Westfalen".Het Europees Erfgoedlabel eert historische locaties die mijlpalen zijn in de ontwikkeling van het huidige Europa - met als doel de kennis van de Europese geschiedenis te bevorderen en het belang en de waarden van Europa over te brengen.

Zendzwaard

Historisch symbool van het recht voor kermisIn Münster vindt drie keer per jaar een kermis plaats die bekend staat als "Send". Het woord "Send" is afgeleid van de term "synode", een vergadering van belangrijke vertegenwoordigers en geestelijken van de stad in de Middeleeuwen. Bij deze gelegenheid was er algemene marktvrijheid en trokken veel mensen naar Münster. In 1577 vaardigde het stadsbestuur een zeer strenge wet uit die alleen gold op kermisdagen. Dit wordt gesymboliseerd door het zwaard dat sindsdien tijdens de jaarmarkten op de linkerhoek van het Raadhuis is gespeld. Het zwaard is een replica, het origineel werd in 2000 gestolen. Het zwaard maakt bijvoorbeeld ook deel uit van het wapen van het 1e Duits-Nederlandse Korps, waar het symbool staat voor vrede in vrijheid en de kracht en macht van het korps.

Vredesvlag

Kopie van de historische vlag die in 1648 voor het stadhuis werd getoond toen de vredesverdragen werden afgekondigd.De originele zijden vlag is eigendom van de Verein für Geschichte und Altertumskunde Westfalens en wordt nu permanent uitgeleend aan het LWL Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte. Het werd waarschijnlijk voor het laatst over de Prinzipalmarkt gedragen op 24 oktober 1948, de 300e verjaardag van de Vrede van Westfalen, en is nu zo kwetsbaar dat het niet meer kan worden tentoongesteld. Het toont een groene lauwerkrans op een blauwe achtergrond, met daarin vier symbolen: een witte duif met een groene tak in zijn snavel; de gouden keizerskroon van Habsburg; twee handen in witte handschoenen die palmtakken vasthouden als symbolen van vrede en het wapen van Münster in de kleuren goud, rood en zilver. Het combineert dus symbolen van vrede die bekend zijn sinds de oudheid met die van zijn eigen tijd.

Karel de Grote (beeldhouwwerk)

Originele figuurversiering van het historische stadhuis die de gevel sierde vóór de Tweede Wereldoorlog.Karel de Grote speelde een belangrijke rol bij de stichting van Münster. Hij gaf St. Ludgerus de opdracht om in 793 een klooster te stichten op de Horsteberg. Nadat de gevel van het stadhuis was herbouwd, werd een nieuwe figuur gemaakt om het middelste gedeelte van de gevel te versieren. De oude figuur wordt sinds 1988 tentoongesteld in het stadhuis. Het was al in de 19e eeuw verplaatst naar het Westfaalse Staatsmuseum voor Kunst en Cultuur (nu het LWL-Museum für Kunst und Kultur).  

Maria (beeldhouwwerk)

Dit Mariabeeld sierde vóór de Tweede Wereldoorlog het bovenste fronton van het historische stadhuis.De gekroonde figuur van de Maagd Maria is samen met Jezus Christus, die ook gekroond en zegenend is, te zien onder een baldakijn onder de middelste vier takken van de gevel van het stadhuis. De huidige figuren zijn nieuwe creaties van de reconstructie. Deze oude figuur werd in de 19e eeuw overgebracht naar het Westfaalse Staatsmuseum voor Kunst en Cultuur (nu het LWL Museum voor Kunst en Cultuur) en wordt sinds 1988 tentoongesteld in de Bürgerhalle.  

Facsimile van het Vredesverdrag van Westfalen

Pax Optima Rerum

Latijns motto van de Vrede van Westfalen: "Vrede is het beste van alle dingen".Oorspronkelijk bedacht door de oude dichter Silius Italicus (1e eeuw na Christus), werd dit gezegde in de 17e eeuw het motto van de Vrede van Westfalen. De graveur Jonas Suyderhoef veranderde bijvoorbeeld de signatuur van Gerard ter Borchs schilderij "Vrede van Münster" in dit motto in de rechterbovenhoek van het schilderij toen hij het opnieuw bewerkte.

Pantser en zwaard

Bogen (Prieel)

De bogen voor het historische stadhuis werden gebruikt voor rechtszaken en de jaarlijkse raadsverkiezingen.In het laatste derde deel van de 14e eeuw werd het stadhuis uitgebreid met een portiek dat vier meter de straat in stak en werd ondersteund door vijf sterke ronde pilaren. Rechtszittingen en de jaarlijkse verkiezing van raadsleden door de kiezers van de raden vonden hier plaats.  

Gevel

Het historische stadhuis werd in de 14e eeuw gebouwd, in de Tweede Wereldoorlog verwoest, maar tot 1958 trouw aan het origineel herbouwd.De huidige gevel komt grotendeels overeen met het structurele ontwerp van de gevel in de middeleeuwen. Door de eeuwen heen zijn er echter veranderingen geweest wat betreft de decoratie van de figuren en de kleurstelling. Op het niveau van de bovenste verdieping was er een Christusfiguur in het midden, daarnaast een figuur van de Maagd Maria en de aartsengel Michaël als drakendoder. Op de hoeken op dit niveau stonden de figuren van Sint Lambertus en Sint Ludger. Grote delen van de gevel waren kleurrijk beschilderd met aan weerszijden een afbeelding van Karel de Grote tussen twee ridders. Deze kleurrijke versie werd in 1924 verwijderd.

Alvise Contarini

Venetiaanse bemiddelaar tussen de katholieke en protestantse strijdende partijen (1597 - 1653)Hij had al een lange diplomatieke carrière achter de rug. Als vertegenwoordiger van zijn thuisstad had hij eerder gediend in Den Haag, Londen, Parijs, Rome en Constantinopel. Venetië had vooral belang bij een snelle overeenkomst en een snel vredesverdrag, omdat het het eiland Kreta bezat, een van de perifere gebieden van Europa, dat in die tijd steeds meer werd bedreigd door de Turken. Venetië hoopte daarom op een uniforme koers voor het buitenlands beleid van het christelijke Westen na een vredesakkoord. Contarini's diplomatieke ervaring wierp uiteindelijk zijn vruchten af - hoewel hij er niet in slaagde de onderhandelingen te verkorten, werd zijn voorzichtige bemiddeling geprezen in de tekst van het uiteindelijke verdrag.  

Gouden Haan

Erebeker van de stad MünsterDe Gouden Haan is een sierlijk geciseleerd en verguld zilveren vaatje dat waarschijnlijk rond 1600 in Neurenberg werd gemaakt. Er kan iets meer dan een fles wijn in en hij wordt als erebeker aan hooggeplaatste gasten van de stad geschonken. Volgens de legende werd het geschonken ter nagedachtenis aan een soortgenoot wiens paniekerige ontsnapping uit een slagerij en daarbij over de muren van de stad Münster sprong en daarmee de belegeraars van de stad onder aanvoering van prins-bisschop Christoph Bernhard von Galen de indruk gaf dat de stad nog genoeg voedsel had en dat het daarom zinloos was om op een hongersnood te wachten.

Noordelijke muur

Artistiek houtsnijwerk uit de 16e eeuw.De voorkant (noordelijke muur) van de kamer wordt gedomineerd door de kastenwand, de tafel van de rechter en de bank van de burgemeester. Aan de achterkant van deze bank zijn kleine wandkastvakken geïnstalleerd in twee rijen boven elkaar, twaalf aan de linkerkant en tien aan de rechterkant. De bijbehorende 22 deuren met hun reliëfs behoren tot de weinige overgebleven werken van 16e-eeuws Münster vakmanschap. Thematisch stellen ze bijbelse scènes voor, heiligenfiguren, maar ook illustraties van menselijke ondeugden, zonder dat er een bepaald centraal thema herkenbaar is.  

Lambrisering van hout

Meesterwerken van de houtsnijkunstDe lambrisering aan de lange zijden van de hal werd in 1577 gemaakt volgens een uniform concept. De datum is te vinden op de lambrisering van de toegangsdeur, die is versierd met de figuur van de Verlosser Jezus Christus. De ontwerpen werden gemaakt door Hermann tom Ring, de belangrijkste Westfaalse schilder van de 16e eeuw.Aan de westelijke muur grenst een bank aan de ingangsdeur. Op de achterste lambrisering staan de figuren van Christus, zijn twaalf apostelen en de patroonheilige van de kathedraal, de heilige Paulus, die zo belangrijk is voor Münster.  

Houten lambrisering

De oostelijke raamwand toont de vier evangelisten op de middelpunten van de raamstijlen. De afbeeldingen zijn gesneden naar gravures van Heinrich Aldegrever uit 1549. De meest noordelijke nis is versierd met een figuur van Mozes als wetgever, terwijl de andere vensternissen de zeven vrije kunsten tonen: Grammatica - Dialectica - Arithmetica - Rhetorica - Musica - Geometrica - Astrologica. Deze figuren zijn (net als de figuurvelden aan de overkant) bekroond met geornamenteerde driehoekige frontons en engelenkopjes. De respectieve medaillonhoofdjes tussen de ranken onder de driehoekige frontons zijn een genre dat typisch is voor de periode.

Keizer Ferdinand III en Maximiliaan graaf von Trautmannsdorff

De Heilige Roomse Keizer en de Habsburgse hoofdonderhandelaarRechts is het protrait van keizer Ferdinand III, die aan de macht kwam in 1637, tijdens de Dertigjarige Oorlog. Hij had al naam gemaakt als generaal en opperbevelhebber, maar had ook een artistieke kant die zich uitte in zijn werk als componist.Links is het portrait van Maximiliaan graaf von Trautmannsdorff, de belangrijkste gezant van de keizer. Hij was ook minister en een van de machtigste figuren aan het keizerlijke hof en speelde een beslissende rol in de onderhandelingen voor de Vrede van Westfalen. Na de afwijzing van de ontwerpen die hij had voorbereid, verliet hij het vredescongres voortijdig in 1647 en liet zijn rol over aan graaf Johann Ludwig von Nassau-Hadamar (links van hem). 

Johann Rudolf Wettstein

Gezant van de stad BaselTijdens de onderhandelingen voor de Vrede van Westfalen werd ook besloten om een artikel op te nemen over de vrijstelling van Bazel en de Confederatie van het Heilige Roomse Rijk, wat uiteindelijk de soevereiniteit van het huidige Zwitserland bezegelde/bevestigde.  

Adriaan Pauw

De belangrijkste gezant van NederlandAls onderdeel van de onderhandelingen voor de Vrede van Westfalen werd ook een einde gemaakt aan de 80-jarige oorlog tussen Spanje en de Spaanse Nederlanden. Het huidige Nederland kreeg daarmee soevereiniteit. Op 15 mei 1648 werd hier in de Vredeszaal de vrede afgekondigd, die is vastgelegd op een schilderij van de Nederlandse schilder Gerard ter Borch. Een kopie van het schilderij is te zien links van de schouw.

Pantoffel en mensenhand

Een raadsel en een symboolDe pantoffel is een mysterie, want hoewel de datum (1620-1640) bekend is, is noch de oorsprong noch de reden voor het bewaren ervan bekend. Het werd oorspronkelijk toegeschreven aan Elisabeth Wandscherer, die in 1535 werd onthoofd door haar man, de anabaptist koning Jan van Leiden. Een andere versie ziet de schoen als voormalig eigendom van Anne van Bourbon, hertogin van Longueville (1616-1679). Zij vergezelde haar man, Henri II d' Or-leans, hertog van Longueville, naar Münster voor de vredesonderhandelingen (1643-1648). De hand is een historisch embleem. Dit waren afgehakte lichaamsdelen (zoals een hand, voet of oor) van lijken die het slachtoffer waren geworden van moord. In een tijd waarin foto's van de plaats delict en het lijk nog niet beschikbaar waren voor een rechtszitting, lag het lichaamsmerk (in plaats van het hele lijk) op de tafel van de rechter tijdens het proces. De gemummificeerde handen die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven, zijn vermoedelijk de overblijfselen van onopgeloste zaken die pas werden begraven nadat er boete was gedaan voor het misdrijf. Tegenwoordig helpen ze forensisch archeologen om meer te weten te komen over de middeleeuwse rechtspraktijk en de regionale eigenaardigheden ervan.